Nurse practitioners bieden eerstelijnsgezondheidszorg, in plaats van of in samenwerking met een arts.
Nurse practitioners behoren tot de meest gevraagde zorgverleners in de gezondheidszorg -zorgsysteem. Ze bieden eerstelijnsgezondheidszorg in gemeenschappen waar artsen schaars zijn en werken vaak samen met artsen in klinieken, ziekenhuizen of privépraktijken om aan de vraag naar standaardzorg te voldoen. Het is een lonende carrière, maar net als elke andere baan heeft het zijn stress en nadelen.
Training
Nurse practitioners hebben niet zo'n hoge leercurve als artsen, maar het is nog steeds lang en kostbaar. Ze starten met het trainen als geregistreerde verpleegkundigen, het behalen van een bachelordiploma in verpleegkunde en vervolgens het behalen van een nationaal certificeringsexamen. Dat duurt meestal vier jaar. De meeste trainingsprogramma's voor verpleegkundig specialisten accepteren geen aanvragers met minder dan twee jaar praktijkervaring, en meer is meestal beter. De kwalificatie als nurse practitioner vereist een masterdiploma of doctoraat in de verpleegkunde, wat minstens twee tot drie jaar duurt. Dat komt neer op ten minste negen jaar training en ervaring voordat u als nurse practitioner kunt werken.
Juridische zorgen
Nurse practitioners oefenen op een niveau dat vrij dicht bij een arts ligt, en dat betekent dat zij met hetzelfde risico worden geconfronteerd van wanpraktijken. Malafide-verzekering komt niet goedkoop, en nurse practitioners hebben geen doktersinkomen om de kosten te dekken. Tenzij de dekking van fouten wordt opgenomen als een arbeidsvoorwaarde, neemt het een grote hap uit uw inkomen.
De uren
Sommige nurse practitioners werken duidelijk gedefinieerde, stabiele uren per week, maar dat is niet noodzakelijk de norm. Ziekenhuisgestuurde NP's werken onregelmatig en schakelen meestal de wachtdienst uit. NP's in de privépraktijk werken zelden in nachtdiensten, maar moeten vaak uren achteraf bellen van patiënten. Het kan het leven thuis bemoeilijken en uw persoonlijke relaties verstoren.
Professionele grasvelden
In gebieden waar dokters schaars zijn, bieden nurse practitioners vaak primaire medische zorg in plaats van artsen. Veel organisaties pleiten ervoor om het gebruik van nurse practitioners als primaire zorgverleners te vergroten en hun toepassingsgebied uit te breiden, een suggestie die de American Medical Association en andere artsengroepen afwijzen. Als je in een staat bent waar die grasmatoorlog wordt uitgevochten, kan dit zorgen voor gespannen en stressvolle relaties tussen jou en de artsen waarmee je samenwerkt.
Reikwijdte van de praktijk
Elke staat definieert het zorgniveau van zijn verpleegster beoefenaars mogen bieden. Deze toepassingsgebieden, zoals ze worden genoemd, variëren behoorlijk. Bijvoorbeeld, Maine, Maryland, Iowa en de meeste westerse staten staan NP's toe om patiënten te diagnosticeren, verzekeraars te factureren en zelfstandig medicijnen voor te schrijven. Andere staten, waaronder Michigan, Indiana en Oklahoma, hebben een arts nodig die zich op alle voorschriften kan aanmelden, terwijl Californië, Texas, Pennsylvania en de meeste andere staten van NP's vereisen dat ze oefenen onder toezicht van een arts. Deze beperkingen kunnen voorkomen dat je tot aan de limiet van je training kunt oefenen en het kan een obstakel zijn als je naar een andere staat wilt verhuizen.
