Zijn tatoeages acceptabel op het werk?
De maatschappij is behoorlijk ruimdenkend geworden als het gaat om diversiteit en persoonlijke expressie op de werkplek. Body art, zoals tatoeages, kleuren van wild haar en piercings, zijn gebruikelijk geworden, vooral met een jonger personeelsbestand dat persoonlijke expressie naar een hoger niveau tilt. Toch blijft het debat over het gratis tentoonstellen van tatoeages op het werk. Moet elk bedrijf een beleid voeren om aanstootgevende huidkunst te vermijden?
Hoeveel werknemers hebben tatoeages?
Een 2012 Harris Interactive poll gaf aan dat één op de vijf volwassenen in de Verenigde Staten minstens één tatoeage heeft, wat betekent dat er waarschijnlijk iemand op elke werkafdeling met een tatoeage zal zijn. Uit de peiling van Harris bleek ook dat volwassenen met 30 tot 39 waarschijnlijk een tatoeage hebben, waarbij personen in hun 20s nauwlettend volgen. "The New York Times" heeft gemeld dat uit een onderzoek van de Amerikaanse Food and Drug Administration bleek dat maar liefst 45 miljoen Amerikanen tatoeages hebben. Het is duidelijk dat generatie X en Y de trend naar acceptatie van lichaamskunst op de werkplek op een grootse manier leiden.
Waar het tattoo-debat over gaat
Voor veel werkgevers is het verschijnen van tatoeages op werknemers ongewenst, vooral in klantgerichte rollen. Decennialang zijn tatoeages en andere vormen van body art verbonden aan een niet-zo-schone levensstijl. De Harris Interactive poll stelde dat 50 procent van de mensen zonder tatoeages die met tatoeages ziet als rebelser of in staat tot afwijkend gedrag. Toch kiezen strakke zakelijke professionals ervoor om tatoeages en andere lichaamskunst te gebruiken als een vorm van zelfexpressie, niet als rebellie. Het eigenlijke debat is niet of werknemers tatoeages zouden moeten hebben, maar eerder of tatoeages gedekt moeten worden terwijl ze op tijd zijn. Vaak zijn de regels afhankelijk van het type werkomgeving waarin de werknemers werken. Het kan bijvoorbeeld een ding zijn om tatoeages in een informele winkelomgeving weer te geven, maar in een ziekenhuis kan het een groot nee-nee zijn.
Moeten tatoeages op de werkplek worden verboden?
Aan de werknemerskant van het debat geloven mensen die tatoeages hebben dat ze het recht moeten hebben om vrijuit hun lichaam te laten zien en zonder vooroordelen van anderen, en zonder de angst dat ze geen baan zullen krijgen. In feite moeten werkgevers op hun hoede zijn voor het handhaven van regels die werknemers met tatoeages uitsluiten. Leslie Ayres, oprichter van The Real Job Guru en auteur van "Be Yourself & Get the Job (and Life) of Your Dreams!" schreef over Work Goes Strong: "Bedrijven moeten slimme jonge geesten aantrekken die het tempo van een snel veranderend bedrijfsklimaat op kunnen volgen, en de kans is groot dat sommige van die capabele jongeren tatoeages hebben en liever geen energie willen spenderen alsof ze dat doen zij niet. "Amerikanen zouden kunnen vinden dat zij een tatoeage zouden moeten kunnen krijgen in het nastreven van geluk. Maar op de werkplek is het het recht van de werkgever om te dicteren of werknemers hun tatoeages kunnen tonen in een geschreven beleid inzake lichaamskunst.
Waarom werkgevers moeten een beleid hebben over tatoeages
Aan de werkgeverskant van het debat moeten alle HR-afdelingen een formeel, schriftelijk beleid hebben met betrekking tot tatoeages op de werkplek. Een artikel in de "American Bar Association Journal" van 2008 adviseert dat rechtbanken het recht van werkgevers hebben om het tentoonstellen van alle vormen van lichaamskunst in de werkomgeving te verbieden. Dit is om verschillende redenen. De eerste is om de perceptie die klanten en andere werknemers kunnen hebben over tatoeages op werknemers te beheren. Velen zijn nog steeds conservatief en vinden tatoeages beledigend. Daarom is het acceptabel om een beleid op de werkplek te ontwikkelen dat vereist dat medewerkers hun tatoeages op een redelijke manier afdekken. Ten tweede is een mogelijk schadelijk beeld dat een werknemer kan projecteren, al dan niet opzettelijk, onderworpen aan discipline, tot beëindiging. Daarom moeten werkgevers dit beleid schriftelijk vastleggen om hun belangen te beschermen. Het debat kan woeden, maar het is aan elke werkgever om te beslissen wat het beste is voor het imago van het bedrijf.
