Polly wil een kraker.
De manier waarop papegaaien menselijke spraak kunnen imiteren, is niet alleen vermakelijk maar ook nogal opmerkelijk. Papegaaien missen lippen en tanden, maar ze hebben de mogelijkheid om woorden, zinnen en liedjes te leren en om toon en expressie te imiteren. Wat ze wel hebben, is scherp horen en een stemkastje met een complexe structuur waarmee ze geluiden kunnen reproduceren.
De Syrinx
Mensen hebben een strottenhoofd, en papegaaien hebben een syrinx, gelegen tussen de stembox en de bronchiën . De syrinx vertakt zich in twee richtingen, waarbij elke tak zich opent in een bronchus. Lucht uit de longen van een papegaai passeert de syrinx en de papegaai kan alle lucht gebruiken om geluid voort te brengen. Een papegaai kan geluid produceren met één of beide zijden van de syrinx, en het kan tegelijkertijd twee tonen produceren op dezelfde frequentie. De complexiteit van de geluiden die een papegaai produceert, wordt beïnvloed door zijn nekspieren, de lengte van zijn luchtpijp en de structuur van zijn snavel.
Spreken in tongen
Papegaaien hebben dikke tongen, dus ze hebben geen lippen nodig om benaderen menselijke geluiden. De dikte van de tong, en waar een papegaai het in zijn mond plaatst, stelt hem in staat de menselijke spraak te imiteren. Wanneer lucht door de syrinx stroomt, beweegt de papegaai zijn tong om geluid in zijn keel en mond te produceren. Ik hoorde dat papegaaien een zeer scherp gehoor hebben, waarop ze vertrouwen om de menselijke spraak zo goed te reproduceren. Papegaaien nemen het timbre op. Om een geluid te reproduceren, moeten ze het in hetzelfde octaaf worden herhaald. Ze horen anders dan mensen, vooral omdat ze kortere notities kunnen oppikken dan we kunnen. En ze zijn beter in het scheiden van geluiden die snel achter elkaar worden afgeleverd.
Waarom zo praatgraag
Polly wil je vertellen dat ze die kraker wil omdat ze, net als alle papegaaien, een heel sociaal wezen is. Papegaaien zijn kuddedieren. Degenen die als huisdieren worden gehouden, imiteren menselijke geluiden om te socialiseren met hun mensen, die zij zien als leden van hun kudde.
