Cat holtes zien eruit als rode, bloederige delen op het tandoppervlak.
Heeft uw kat gaatjes? Wel, het is mogelijk, maar katachtige tandholten zijn niet helemaal hetzelfde als gaatjes in menselijke tanden. Hoe vreemd het ook klinkt, de holtes van je kat worden eigenlijk neklaesies genoemd. Katachtige holtes worden veroorzaakt door een chronische aandoening in plaats van door bacteriën op hun tanden.
Resorptieve laesies
De medische term voor neklaesies, of cat holtes, is feldodoclastische resorptieve laesies (FORL) of eenvoudig resorptieve laesies ( RL). Dus wat gebeurt er eigenlijk in de mond van uw kat om dit angstaanjagende probleem te veroorzaken? De laesies ontstaan wanneer het lichaam van uw kat vaste tanden begint af te breken en deze via het tandvlees op te nemen. Dat heeft niets te maken met de nek van uw kat, toch? Correct. De term "neklaesie" verwijst eigenlijk naar de schade aan de bovenkant of "nek" van de aangedane tand. Er is niet veel bekend over wat precies deze laesies produceert, hoewel dieetonevenwichtigheden als mogelijke oorzaak zijn genoemd. Prevalentie Behandeling en preventieResorptieve laesies zijn een progressieve stoornis, wat betekent dat ze in verschillende stadia van ernst voorkomen. Tijdens de eerste fase van de ziekte wordt alleen de binnenkant van de tanden van uw kat aangetast, dus er kunnen helemaal geen zichtbare symptomen zijn. Tijdens deze fase worden de interne dentine- en cementonderdelen van de tanden beschadigd. Het glazuur op de tanden van uw kat begint te eroderen in de tweede fase, dat is wanneer de laesies zich daadwerkelijk voordoen. De ziekte wordt geclassificeerd als fase drie zodra de erosie de gevoelige pulp in het midden van de tand bereikt. In de vierde en laatste fase wordt FORL beschreven waardoor de kroon van de tand aanzienlijk is uitgehold of gebroken.
Dus wat gebeurde er in de wereld met uw kat om dit probleem te veroorzaken? Niets bijzonders, echt waar. Sommige studies suggereren dat meer dan 70 procent van de katten ouder dan 5 last heeft van resorptieve laesies, volgens het Washington State University College of Veterinary Medicine. Veel huisdiereigenaren zien deze tandheelkundige symptomen misschien gewoon als een natuurlijk gevolg van veroudering, in plaats van een duidelijk medisch probleem dat moet worden behandeld. Hoewel resorptieve laesies nogal pijnlijk zijn, zijn katten redelijk goed in het niet laten zien van hun zwakheden, dus je merkt misschien niet eens een verandering in zijn gedrag.
Als je dacht dat je het heel erg vond om naar de tandarts te gaan, stel je dan voor proberen om je kat stil te krijgen terwijl hij tandheelkundig werk gedaan heeft. Gelukkig niet. Katijns tandheelkundig werk wordt gedaan terwijl je kat onder invloed van een verdoving is, dus waarschijnlijk zal hij niets voelen of herinneren. FORL's hebben de hulp van een dierenarts nodig om te herstellen, dus wees bereid om te betalen voor röntgenfoto's, röntgenfoto's en tandheelkundige ingrepen om het probleem op te lossen. Fase één en fase 2-laesies kunnen worden behandeld door ionomeer-restauratiemiddelen toe te passen, die helpen de beschermende lagen van glazuur en dentine te versterken, volgens het Veterinary Dental Centre. Helaas moeten tanden aangetast door meer gevorderde laesies volledig worden geëxtraheerd om te voorkomen dat je kat in chronische pijn verkeert.
